Eindelijk, resultaat!

Op 9 Juli 1946 schreef ik, Adriaan de groot, dit in mijn dagboek:

Zo zo, dit onderzoek is eindelijk bij de afronding, heb er lang over gedaan maar er is nu wel resultaat.

In ieder geval kan ik uit mijn onderzoek wel concluderen dat, interessant genoeg, de schaakgrootmeesters de schaakstelling veel beter reconstrueerden, maar de randomstelling met een zelfde foutenmarge als de clubschakers reconstrueerden. Uit gelijksoortige experimenten concludeerde ik dat de cognitieve vaardigheden van de grootmeesters er vooral uit bestond, dat zij schaakstellingen beter konden bevatten als georganiseerd geheel, dan als een verzameling van losse schaakstukken.

Mijn onderzoek gaf een prettig resultaat, dat ook nog eens grotendeels overeenkomt met mijn hypothese en verwachting die ik in een eerdere post al heb medegedeeld. Beter had het niet kunnen gaan, ik twijfel alleen of ik er nog een boek over moet schrijven of niet? Ik heb namelijk wel alles goed bijgehouden, maar heb dus geen idee of de medemens hier op zit te wachten. Maar als ik het ga doen, ga ik het boek sowieso ‘het denken van den schaker’ noemen, dit lijkt me namelijk een zeer gepaste titel.

Er zijn natuurlijk ook wel een aantal zaakjes niet helemaal perfect gegaan tijdens mijn onderzoek dit noem ik mijn discussie, ik heb namelijk als eerste psycholoog de wetenschappelijke methode voor mijn onderzoek gebruikt. Zo zijn er een paar dingen, ik zou onder andere de schaakgrootmeesters en amateurs niet zo in hokjes indelen maar ze door elkaar in een groep mengen zodat het resultaat realistischer is. Voor een onafhankelijker en realistischer resultaat kan een controlegroep ook een oplossing zijn. 

Vandaag de dag:

Hier gaat dus echt een einde komen aan mijn blog. Het was erg fijn om nog een keer terug te kijken op mijn leven. Zo zie je ook hoe belangrijk dit onderzoek eigenlijk is geweest. Het was het begin van het onderzoeken naar denkprocessen. Het ging over de schaker en zijn denkwijze, en niet over het spel van de schaker. Dit heeft vele mensen aangesproken, want ook nu is mijn onderzoek nog wereldwijd bekend. In de Verenigde Staten is het de basis voor de zogenaamde cognitieve revolutie. Er worden dus nog steeds onderzoeken gedaan naar de denkprocessen waarbij dit onderzoek steeds weer de basis is.

Dit was mijn laatste post over het laatste onderdeel van het onderzoek wat mijn leven heeft veranderd, bedankt beste lezers voor jullie interesse!

Met een zeer vriendelijke en laatste groet,

Adrianus Dingemans de Groot.